Внизу три стихотворения Евгения Владимировича Лукина и их перевод на армянский от Марине Саруханян.
ЗАКЛИНАНИЕ
Есть в слове мощь,
Как в туче дождь,
Как хлеб в зерне,
Как хмель в вине,
Как в камне соль,
Как в ране боль,
Как жизнь в крови,
Как песнь в любви,
Как смерть в стреле
На острие, –
И ты стремись, вещая речь,
От порчи слово уберечь.
ՊԱՏԳԱՄ
Բառի մեջ կա մեծ ուժ.
Անձրևն ինչպես ամպում,
Հացը ինչպես հասկում,
Արբունքն ինչպես գինում,
Աղը ինչպես քարում,
Ցավը ինչպես վերքում,
Կյանքն ինչպես արյունում,
Երգը ինչպես սիրում,
Մահը ինչպես նետում՝
Զորեղ կանչով հոգում-
Միայն ձգտիր արարելիս
Փրկել բառը բորբոսումից:
ПЕРВЫЙ ПОЦЕЛУЙ
(Стих 5 из Легенды о Сибелиусе. Книга "От Петербурга до Хельсинки".
"Первый поцелуй" - это произведение Великого финского композитора Сибелиуса
видео, 2 минуты )
Я встретил её в утреннем лесу,
Где струился берёзовый свет,
И ландышевым колокольчиком
Зазвенел наш поцелуй.
Радуясь первой любви,
Веселились ангелы,
Осеняя розовыми улыбками
Весенний лес.
И лишь внизу, в тёмном овраге, Укрывшись за густым валежником,
Опечаленная смерть Утирала слезу.
ԱՌԱՋԻՆ ՀԱՄԲՈՒՅՐ
Ես հանդիպեցի առտու անառում,
Ուր կոհակվում էր լույսը լազուրի,
Եվ զանգակներով հովտաշուշանի
Ղողանջեց զնգուն մեր համբույրն անուշ:
Հրճվելով մեր սիրուց առաջին
Հրեշտակները բերկրում էին,
Արծաթ լցնելով ալ, վարդածիծաղ
Անտառին գարնան:
Միայն ներքևում մութ խորխորատում
Փաթաթված խիտ ու թանձր ոստերում,
Տխրամած մահը
Սրբեց արցունքը
Այս բանաստեղծության մեջ հանգերի և ռիթմի տեսանելի անհամաչափություն կա, աշխատել եմ տեղավորել հայոց լեզվին բնորոշ ռիթմի մեջ:
ВОСЬМАЯ СИМФОНИЯ
(Стих 8 в вышеупомянутой книге.
Над Восьмой симфонией Сибулиус работал много лет. Он планировал её как свой главный шедевр в жизни. Но в итоге сжёг её)
Семь цветов радуют зрение,
Семь звуков ублажают слух,
Семь звёзд составляют небесный Ковш,
Полный вселенского мёда.
Ни к чему Господу восьмой цвет,
Ни к чему Господу восьмой звук,
Ни к чему Господу восьмая звезда,
Измазанная чёрным дёгтем.
Семь симфоний я сотворил, Семь серебряных труб выковал, А восьмая труда не заладилась: Обезмолвил её Господь.
ՈՒԹԵՐՈՐԴ ՀԱՄԱՆՎԱԳ
(Ութերորդ համանվագի վրա Սիբիլիուսը աշխատել է շատ տարիներ: Նա նախատեսել էր այն իբրև գլխավոր գլուխգործոց իր կյանքում: Արդյունքում այրեց այն:)
Յոթ գույներ են աչքը շոյում,
Յոթ ձայներ են ունկին փարվում,
Յոթ աստղեր են շերեփ գծում
Մեղրով լցված տիեզերքում:
Պետք չէ աստծուն գույն ութերորդ,
Պետք չէ աստծուն ձայն ութերորդ,
Պետք չէ աստծուն աստղ ութերորդ,
Լղոզված ձյութե ու ծորուն ներկով:
Յոթ համանվագ արարարեցի,
Յոթ արծաթ շեփոր դարբնեցի,
Իսկ ութերորդը նունիսկ չարարվեց.
Արարարիչը հաշտ լռությամբ կնքեց:
Comments